Το πορτρέτο της Adele Bloch-Bauer I (ονομάζεται επίσης Η κυρία με το χρυσό ή η γυναίκα με το χρυσό) είναι μια ελαιογραφία σε καμβά, με φύλλα χρυσού, του Gustav Klimt, που ολοκληρώθηκε μεταξύ 1903 και 1907. Το πορτρέτο παραγγέλθηκε από τον σύζυγο της καθήμενης, Ferdinand Bloch-Bauer, Βιεννέζος και Εβραίος τραπεζίτης και παραγωγός ζάχαρης. Ο πίνακας κλάπηκε από τους Ναζί το 1941 και εκτέθηκε στην Österreichische Galerie Belvedere. Το πορτρέτο είναι το τελευταίο και πιο αντιπροσωπευτικό έργο της χρυσής φάσης του Κλιμτ. Ήταν η πρώτη από τις δύο απεικονίσεις της Adele από τον Klimt — η δεύτερη ολοκληρώθηκε το 1912. Αυτά ήταν δύο από τα πολλά έργα του καλλιτέχνη που είχε η οικογένεια.

.: Ελαφρύ και αδιάβροχο

.: Ρυθμιζόμενοι ιμάντες ώμου

Μήκος, cm 33,5

Πλάτος, cm 17,5

Ύψος, cm 43

Γκούσταφ Κλιμτ

1862-1918, Αυστριακός ζωγράφος, διάσημος εκπρόσωπος της βιεννέζικης Αρ Νουβό

Ο Γκούσταφ Κλιμτ (1862-1918) ήταν ήδη διάσημος καλλιτέχνης, επηρεάζοντας σημαντικά με τις τοιχογραφίες του το στυλ Αρ Νουβό της διάσημης λεωφόρου Ringstrasse της Βιέννης και όντας συνιδρυτής του κινήματος της Απόσχισης της Βιέννης, όταν δημιούργησε το "Χρυσό Στυλ" του. Εμπνευσμένος από τα βυζαντινά ψηφιδωτά, εισήγαγε τις διακοσμητικές χρωματικές επιφάνειες σε χρυσό υπόβαθρο, σαν ενθέματα ημιπολύτιμων λίθων. Με την εικονογραφική του τέχνη, ο Κλιμτ περιγράφει την πορεία της ζωής των ανθρώπων που, αρνητικά επηρεασμένοι από τα ένστικτα, βρίσκουν τη λύτρωσή τους στο φιλί. Οι απεικονίσεις του σώματος αποπνέουν έναν διακριτικό ερωτισμό, αν και οι μορφές τους διαλύονται σε διακοσμητικές και γεωμετρικές χρωματικές επιφάνειες. Χρησιμοποίησε αυτήν τη στιλιστική αρχή όχι μόνο στις απεικονίσεις ζευγαριών, αλλά και στα πορτρέτα πλούσιων γυναικών και στα τοπία. Αυτή η δισδιάστατη τεχνοτροπία αποτελεί σήμερα την επιτομή της έντονα χρωματιστής τέχνης του Κλιμτ, η οποία, ωστόσο, χαρακτηρίζει το έργο του μόνο από το 1905 και μετά.

Ο Κλιμτ δεν ήταν μόνο επιδέξιος με τον χρυσό και τη χλιδή, αλλά ήταν επίσης και ένας λαμπρός σχεδιαστής. Κατά τη διάρκεια της ζωής του δημιούργησε πολυάριθμα σχέδια. Κυρίως ως προκαταρκτικές μελέτες για μεγαλύτερα έργα.

Γιος χαράκτη, ο Κλιμτ έμαθε την τέχνη του στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης. Ενώ ακόμη αναζητούσε να βρει το δικό του καλλιτεχνικό ύφος, το πρώιμο έργο του είναι επηρεασμένο από τον ιστορικισμό του Χανς Μάκαρτ, του καλλιτέχνη πρίγκιπα της μοναρχίας των Αψβούργων στα τέλη του 19ου αιώνα. Μαζί με τον αδελφό του Έρνστ και τον Φραντς Ματς, οι τρεις νεαροί ζωγράφοι δημιούργησαν μια καλλιτεχνική κοινότητα λαμβάνοντας πολυάριθμες παραγγελίες για τη διακόσμηση των νέων κτιρίων στη λεωφόρο Ringstrasse της Βιέννης. Το κλιμακοστάσιο του θεάτρου Burgtheater ή του Μουσείου Ιστορίας της Τέχνης της Βιέννης μαρτυρούν το ιστορικιστικό ύφος αυτού του κοινοτικού ατελιέ.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1890, όπως τόσοι πολλοί νέοι και ανοιχτόμυαλοι καλλιτέχνες του fin de siècle, ο Γκούσταφ Κλιμτ εγκατέλειψε την ακαδημαϊκή παράδοση. Το 1897, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, ίδρυσε την «Απόσχιση της Βιέννης» (Wiener Secession), στην οποία διετέλεσε πρόεδρος μέχρι την παραίτησή του το 1905. Μέχρι σήμερα, το εκθεσιακό κτίριο της Απόσχισης παραμένει τόπος και ναός για τη νέα, νεανική τέχνη.