Ο Marc Chagall είναι ένας από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες του 20ου αιώνα, του οποίου το έργο είχε διαρκή επιρροή στον κόσμο της τέχνης. Ένας μοναδικός αφηγητής μύθων απίστευτης δημιουργικής δύναμης - ένας ποιητής ζωγραφικής.

Η προuster των δημιουργιώ του είναι ορησκευτικές εμπειρίες παιδικίς του ηλιίας, αρχαίοι ύαύ θρύλοι. Τα αγαπημένα ό όντα είναι ερωτευμένα, φιγούρες μαγες και ονειρεμένες, αβαι απομακρυσμένες α πρ# τμ τμ τ§ τμα. Η ελαφριά, ανοιχτή νοηματική γλώσα, η λεπτή αιώρηση των της εικόνας αναπτίσουν μια ελκυστική γλώ φίας. Ο θεατής κατακλύζεται από την αρμονία του θέματος και την ποιητιωητιωητιωητιωητιωηκή ομορφιά τμτιά τμτιά τμωή ομορφιά τμτιά

Ο Marc Chagall περιγρίφει τωγραφική του ως χαρούμενο όαμα ενός επιθυμητού και ται βλέει ως ατί πκ π π π π π π rise

Ο Marc Chagall γεννήθηκε το 1887 από Εβραίους γονείς στην πόλη Vitebsk της Λευκορωσίας. Είναι 20 ετών όταν πηγαίνει στην Αγία Πετρούπολη για να σπουδά΃ει ζωιρήαφι. Βλέπει εκεί για πρώτη φορά φωτογραφίες του ευρωπαϊκού μοντερνισμού και γοητεύεται τόσο πολύ από αυτές που ταξιδεύει στο Παρίσι το 1910. Νοικιάζει ένα μικροσκοπικό δωμάτιο εργασίας στο κτήριο στούντιο "La Ruche", οι γείτονές του είναι ο Léger και ο Modigliani, γνωρίζει τον Soutine, τον Archipenko και τους Delaunays. Ο Σαγκάλ ζει στη μέση της πρωτοπορίας, αλλά δεν τον ενδιαφέρει η σύγχρονη τεχνολογία και το βλέμμα μπροστά, αλλά το πώς μπορεί να συλλάβει πιο αποτελεσματικά τον νοσταλγικό-ποιητικό κόσμο των παιδικών του αναμνήσεων.

Όταν βλέπει τα χρώματα και τις μορφές των κυβιστών, ξέρει ότι μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να απεικονίσει την απομακρυσμένη πόλη με τις στραβά ξύλινες καλύβες της, καθώς και τις εβραϊκές οικογενειακές γιορτές, τη φρενίτιδα του ερωτευμένου ή τον ιπτάμενο βιολιστή. ως σύμβολο του Ασσουήρου, του ανήσυχου Εβραίο.

Από τότε, ο Chagall συνδύασε παιχνιδιάρικα σκηνικά των αναμνήσεων του με στιγμές ρωσικής λαογραφίας, θρησκείας, νοσταλγίας και φαντασίας - και πέτυχε: Herwarth Walden, έμπορος τέχνης από το Βερολίνο και εκδότης του περιοδικού "Sturm", ανακάλυψε τον Chagall το 1913 και οργάνωσε αμέσως μια .

Ο Σαγκάλ πέρασε και πάλι τα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέεμου στο Βίτο Βίτο Βίτο Βίτο Βίτο Βίτο Βίτο Βίτο Βίτο Παντρεύτηκε την αγαπημένη του από την παιδική του ηλικία, Μπέλα Ρόζενφελντ, και το 1918 έγινε για λίγο «Επίτροπος Καλών Τεχνών», αλλά το 1923 επέστρεψε στο Παρίσι με τη σύζυγό του. Ο νεαρός καλλιτέχνης τα πάει γρήγορα καλά στις επιχειρήσεις: έχει εκθέσεις, ζωγραφίζει, εικονογραφεί βιβλία και το 1930 λαμβάνει την τεράστια παραγγελία να εικονογραφήσει τη Βίβλο.

Το 1941 ο Chagall κατέφυγε στις ΗΠΑ με την οικογένειά του. Ο θάνατος της συζύγου του το 1944 διέκοψε τη δημιουργική του ροή για ςον΍. Τα πρώώ γυμνά και ζευγίρια εκφρίάουν τη βαθιά στου σαγκά ει ε acede έ έντονο ερωτικό συμβολισμ. Αυτά τα έργα είναι ύμνας στην ευτυχ# της ανθρίπινης αρμονίας και εαιν τον μύθο άνδρα και τα gener.

Όταν επέστρεψε στο Παρίσι το 1947, πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έδειξαν μια αναδρομή του 60χρονου πλέον. Οι πρώιμες φωτογραφίες του Chagall, που μας μεταφέρουν σε έναν ντελικάτα χρωματισμένο, μη πολιτικό ιδανικό κόσμο, είναι δημοφιλείς.

Με την απεικόνιση της αρχαίας ιστορίας αγάπης του «Daphnis and Chloé», ο Chagall επεξεργάζεται και προσωπικές αλλαγές στην ιδιωτική του ζωή. Το 1952 παντρεύτηκε τη Ρωσίδα Βάβα Μπρόντσκι. Στο ελληνικό νησί της Πάρου, ξεκινά αυτός ο νέος κύκλος ζωής που χρειάζεται ο Chagall για να μπορέσει να εμφανιστεί προστατευμένος. Στο «Daphnis and Chloé» απεικονίζονται αυτά τα γεγονότα. Τα δωμάτια της σιωπής εναλλάσσονται με πληθωρικά πανηγύρια. Όμως η αγάπη που μπορεί να βιωθεί αιωρείται πάνω από όλα, αποκομμένη από τις δυσκολίες της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Σαγκάλ εργάστηκε εντατικά σε αυτόν τον κύκλο για τρία χρόνια. Ο κύκλος, μια σειρά από 42 πρωτότυπες λιθογραφίες σε χρώματα, είναι ένα αριστούργημα εικονογράφησης στην τέχνη του 20ου αιώνα.

Εκτός από τις λιθογραφίες και τις εικονογραφήσεις της Βίβλου, ο Chagall δημιουργεί επίσης μνημειακή τέχνη σε δημόσιους χώρους: στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Chagall ανακάλυψε τη ζωγραφική σε γυαλί. Μέχρι τη δεκαετία του 1970 σχεδίασε παράθυρα για πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές εκκλησίες, για μια συναγωγή στην Ιερουσαλήμ και για τα Ηνωμένα Έθνη. Παράλληλα δημιούργησε οροφογραφίες για την Όπερα του Παρισιού και τοιχογραφίες στο Τελ Αβίβ, το Τόκιο και τη Νέα Υόρκη. Ο ηλικιωμένος Chagall δούλευε ακούραστα - αλλά ήταν απρόθυμος να μιλήσει για τους πίνακές του.