Tο Summertime , 1943, ο Χόπερ καταγράφει την οικονομική ανάκαμψη που προκλήθηκε από τον πόλεμο, τη διάθεση αναμονής που άρχιζε να επηρεάζει το έθνος και τα νέα χαλαρά ήθη της νεολαίας σε αυτή τη χώρα. Το Summertime παρουσιάζει μια νεαρή κοπέλα με ένα διάφανο φόρεμα που στέκεται έξω από μια πολυκατοικία. Η στολή, προφανώς καινούργια, αναφέρεται στην αυξημένη ευημερία του έθνους, το οποίο επιτέλους κατάφερε να αφήσει στην άκρη πολλές από τις δυσκολίες της Ύφεσης.

Το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ υπολόγισε το 1943, που το Summertime ήταν ζωγραφισμένο, ότι οι Αμερικανοί στο σπίτι είχαν εξοικονομήσει περίπου εβδομήντα δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά, λογαριασμούς όψεως και εξαγοράσιμα πολεμικά ομόλογα. Ο γενικός σύμβουλος του τμήματος αναφέρθηκε σε αυτά τα δεδουλευμένα χρήματα ως «υγρό δυναμίτη», και η αναφορά του χαρακτηρίζει εύστοχα τη γυναίκα στο Summertime και κάνει κάποιον να πιστεύει ότι ο πίνακας του Hopper είναι μια προσωποποίηση της οικονομικής ανανέωσης σε αυτή τη χώρα. Είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε αυτόν τον πίνακα υπό το φως των πεζοδρομίων της Νέας Υόρκης (1924), που δημιουργήθηκε δύο δεκαετίες νωρίτερα -

Ο πίνακας του 1924 απεικονίζει μια εκπληκτικά παρόμοια γειτονιά. και οι παραλληλισμοί μεταξύ αυτού και του Summertimeυποδηλώνουν ότι το μωρό του προηγούμενου πίνακα θα μπορούσε να έχει μεγαλώσει και να είναι το κορίτσι του 1943. Μια τέτοια προσέγγιση δεν είναι ακατάλληλη με το μακροχρόνιο παιχνίδι των Hoppers να δοκιμάζουν τις ταυτότητες των ανθρώπων στους πίνακες.

Οι φουσκωμένες κουρτίνες του παραθύρου του καλοκαιριού μπορεί να παραπέμπουν στις κουρτίνες του βραδινού ανέμου και ίσως να δημιουργήσουν μια ποιητική αντιστοιχία μεταξύ του ανοιχτού παραθύρου του διαμερίσματος και της έλλειψης σεμνότητας του κοριτσιού. Είναι μέρος της μεγάλης ομάδας νεαρών Αμερικανίδων που έπρεπε να επιβιώσουν τα χρόνια του πολέμου όσο καλύτερα μπορούσαν, χρόνια που χαρακτηρίστηκαν από έλλειψη επιλέξιμων νεαρών ανδρών και άφθονα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τις δουλειές που προκάλεσε η πολεμική προσπάθεια.

O Έντουαρντ Χόπερ (1882-1967), ένας από τους κύριους εκπροσώπους του ρεαλισμού στην αμερικανική τέχνη, γεννήθηκε στο Νίακ της Ν. Υόρκης και πέρασε τα παιδικά και εφηβικά χρόνια σ᾽αυτή τη μικρή επαρχιακή πόλη. Από το 1900 εγκαθίσταται οριστικά στη Ν. Υόρκη όπου αρχικά είχε πάει για σπουδές, ζώντας την καθημερινότητα της μεγαλύτερης μητρόπολης των Η.Π.Α. Στους πίνακες του εκφράζει τη μοναξιά, την αποξένωση και την έλλειψη επικοινωνίας που χαρακτηρίζουν τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου της βιομηχανικής εποχής στις μεγαλουπόλεις. Παρά το γεγονός ότι τα έργα του δίνουν την εντύπωση ότι αποτυπώνουν ρεαλιστικές ψυχρές εικόνες από την εποχή του, ο Χόπερ κατορθώνει να συνθέσει ένα "υπερπραγματικό" σκηνικό με ποιητική, ίσως μυστηριακή, ατμόσφαιρα να περιβάλει τις ανθρώπινες μορφές-κυρίως γυναίκες- που χαρακτηρίζονται από έντονη εσωτερικότητα και προκαλούν για τα "κρυμμένα" συναισθήματά τους έντονη συγκίνηση στους θεατές.

  Οι φωτοσκιάσεις γοητεύουν τον καλλιτέχνη, ο οποίος είχε μελετήσει τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν το φως οι μεγάλοι Ευρωπαίοι ζωγράφοι, όταν μετά τις σπουδές του ταξίδεψε στην Ευρώπη (Παρίσι, Λονδίνο, Άμστερνταμ, Βρυξέλλες, Βερολίνο) για να δει από κοντά έργα της ευρωπαϊκής ζωγραφικής. Στους παρακάτω πίνακες το δυνατό καλοκαιρινό φως "λούζει" κτίρια και ανθρώπους, φωτίζοντας και δίνοντας έμφαση στη μοναξιά και την απομόνωσή τους. 

   Ένας από τους πιο γνωστούς πίνακές του, που τον ζωγράφισε όταν ήδη οι Η.Π.Α. είχαν εισέλθει στο Β´Παγκόσμιο Πόλεμο, απεικονίζει μία γυναικεία μορφή, ντυμένη με ένα αέρινο  λευκό καλοκαιρινό φόρεμα και ψάθινο καπέλο (για να την προστατεύει από το εκτυφλωτικό φως του καλοκαιριού) να στέκεται στην είσοδο του λευκού σπιτιού της (προφανώς σ᾽ένα δρόμο της Ν. Υόρκης) και να κοιτάζει πέρα μακριά...Η ελαφριά κίνηση του διάφανου φορέματος, οι γραμμές του σώματος που διαγράφονται, ο κυματισμός της λευκής κουρτίνας από το μισάνοιχτο παράθυρο, οι σκιές της πόρτας του κτιρίου είναι οι ρεαλιστικές λεπτομέρειες που στήνουν το "υπερπραγματικό σκηνικό" και δημιουργούν ποιητική ατμόσφαιρα, υπερβαίνοντας το φωτογραφικό ρεαλισμό της κινηματογραφικής εικόνας που θυμίζει η σκηνή.

Μία μόνη κομψή γυναίκα να στέκεται στο κατώφλι του σπιτιού της υπό το εκτυφλωτικό φως του Καλοκαιριού απεικονίζει και ο παρακάτω πίνακας. Εδώ το σπίτι βρίσκεται στην αμερικανική ύπαιθρο...Η γυναίκα, αν και είναι πρωί, ντυμένη με κόκκινο βραδινό φόρεμα με ψηλοτάκουνες γόβες και καπέλο...αποπνέει αισθησιασμό...Το σκηνικό πέρα ως πέρα "υπερπραγματικό" με τα στάχυα να κυματίζουν και το διάφανο γαλάζιο ουρανό...