Θαλασσογραφία, 1885-90.   50x 86 εκ. . Κωνσταντίνος Βολανάκης   

Yπέροχη θαλασσογραφία του 19ου αιώνα του κορυφαίου Έλληνα ζωγράφου. Ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907) συγκαταλέγεται στους εξέχοντες εκπροσώπους του Ρεαλισμού. Έχοντας σπουδάσει στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, ανήκει στη λεγόμενη “Σχολή του Μονάχου” η οποία εκπροσωπείται από τα μεγαλύτερα ονόματα της Ελληνικής Ζωγραφικής του 19ου αιώνα, όπως ο Λύτρας, ο Γύζης και ο Ιακωβίδης. Κύρια πηγή έμπνευσης του Βολανάκη υπήρξε η θάλασσα.

Γοητευμένος από τις βάρκες, τα ιστιοφόρα, το ανοιχτό πέλαγος και τα λιμάνια, ζωγράφισε πλήθος ναυτικά θέματα και αναδείχτηκε σε κορυφαίο θαλασσογράφο.H ελαιογραφία του “Θαλασσογραφία", αποτελεί τέλειο παράδειγμα ισόρροπης σύνθεσης και εξαίρετης τέχνης, όσον αφορά τη χρήση των χρωμάτων. «Αν ένας Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης δύναται να “υποστηρίξει” ότι αναμετρήθηκε με την απεραντοσύνη της θάλασσας, τότε αυτός δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Βολανάκη (1837-1907). Η καλλιτεχνική του παραγωγή, εκτεινόμενη χρονικά σε περίπου μισό αιώνα, καλύπτοντας σχεδόν ολόκληρο το β΄ μισό του 19ου και τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, απέδωσε ένα σύνολο έργων αξεπέραστο, ποσοτικά και ποιοτικά. 

Το πρωτότυπο φυλλάσεται στην Συλλογή της Τράπεζας Ελλάδος, Λάδι σε καμβά, και η διάσταση του ειναι 65 x 113 εκ

Το έργο ανήκει σήμερα σε ιδιωτική συλλογή και σας προσφέρεται σε μία εξαίρετη συλλεκτική αναπαραγωγή. Σήμερα σας δίνεται μία σπάνια ευκαιρία να προσθέσετε στην πινακοθήκη σας έναν “Βολανάκη”.

Αρχαίες ελληνικές τριήρεις, ιστιοφόρα, ατμόπλοια και βάρκες, σε θρυλικές ναυμαχίες, πυρπολήσεις αλλά και καθημερινές σκηνές έχουν «αράξει» στους καμβάδες του ζωγράφου, ο οποίος αν και υπήρξε από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου παρέκαμψε τα ηθογραφικά θέματα και τα πορτρέτα – τάση που ακολουθούσαν οι περισσότεροι καλλιτέχνες της συγκεκριμένης σχολής – κι αφιερώθηκε με εμμονή στη θάλασσα και τη ζωή γύρω από αυτή «Αν ένας Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης δύναται να “υποστηρίξει” ότι αναμετρήθηκε με την απεραντοσύνη της θάλασσας, τότε αυτός δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Βολανάκη (1837-1907). Η καλλιτεχνική του παραγωγή, εκτεινόμενη χρονικά σε περίπου μισό αιώνα, καλύπτοντας σχεδόν ολόκληρο το β΄ μισό του 19ου και τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, απέδωσε ένα σύνολο έργων αξεπέραστο, ποσοτικά και ποιοτικά. 

Το ότι δεν ανταμείφθηκε, τουλάχιστον όσο του έπρεπε, από την τέχνη του εν ζωή, έχει να κάνει με την κατάσταση της νεοελληνικής τέχνης και ευρύτερα με τα ιστορικά δεδομένα στην Ελλάδα της εποχής του• το ότι σήμερα πια τιμάται δεόντως – και υπερτιμάται, από άποψη εμπορική – σχετίζεται και πάλι με τα δεδομένα της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας.  Το βέβαιο είναι ότι ο Κωνσταντίνος Βολανάκης απέδωσε με τον χρωστήρα του την θάλασσα και, κυρίως, τον κόσμο της, κατά τρόπο μοναδικό, κατοχυρώνοντας έτσι, καλλιτεχνικά και πολιτισμικά, το πλέον εμβληματικό στοιχείο και πεδίο του ελληνικού κόσμου, τη ναυτοσύνη», σημειώνει μεταξύ άλλων ο ιστορικός Τέχνης και έφορος της συλλογής έργων τέχνης της Βουλής των Ελλήνων, Θοδωρής Κουτσογιάννης.