Ο δίσκος της Νέμπρα είναι χάρτης του ουρανού κατασκευασμένος κατά την εποχή του Χαλκού στην Κεντρική Ευρώπη. Είναι ένας χάλκινος δίσκος με διάμετρο περίπου 30 εκατοστών, μπλε-πράσινη πατίνα και ένθετα χρυσά σύμβολα. Τα σύμβολα αυτά ερμηνεύονται γενικά ως απεικόνιση του ήλιου ή της πανσέληνου, ενός μισοφέγγαρου και άστρων (μεταξύ άλλων των Πλειάδων).

Ο δίσκος της Νέμπρα είναι χάρτης του ουρανού κατασκευασμένος κατά την εποχή του Χαλκού στην Κεντρική Ευρώπη. Είναι ένας χάλκινος δίσκος με διάμετρο περίπου 30 εκατοστών, μπλε-πράσινη πατίνα και ένθετα χρυσά σύμβολα. Τα σύμβολα αυτά ερμηνεύονται γενικά ως απεικόνιση του ήλιου ή της πανσέληνου, ενός μισοφέγγαρου και άστρων (μεταξύ άλλων των Πλειάδων). Δυο χρυσά τόξα στο χείλος του δίσκου, που αντιπροσωπεύουν την γωνιακή απόσταση μεταξύ των ηλιοστασίων προστέθηκαν αργότερα, όπως και ένα τρίτο τόξο που περιστοιχίζεται από μικρές χαρακιές. Η σημασία του τελευταίου αυτού συμβόλου δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως, και πιστεύεται ότι πρόκειται για μια αναφορά στο πλοίο του Ήλιου, ή μια αναπαράσταση του Γαλαξία ή του ουράνιου τόξου

Ο δίσκος προέρχεται από μια τοποθεσία κοντά στη Νέμπρα της Σαξωνίας-Άνχαλτ, στην ανατολική Γερμανία, χρονολογείται περίπου στο 1600 π.Χ. και σχετίζεται με τον πολιτισμό Ουνετίσε. Δεν μοιάζει με κανένα άλλο τέχνεργο αυτής της περιόδου και αρχικά υπήρχαν υποψίες ότι ήταν κίβδηλος, όμως σήμερα πιστεύεται ότι είναι αυθεντικός.

Το αντίγραφό μας  έχει διάμετρο περίπου 32 cm και αντιγράφηκε σε χαλκό πάχους 2 mm. Βάρος περίπου 1,3 kg. Όλα τα στοιχεία χρυσού είναι κατασκευασμένα με πραγματικό χρυσό 22 καρατίων. Το αντίγραφο δημιουργήθηκε σε συμφωνία και με την έγκριση του Κρατικού Μουσείου Προϊστορίας, Halle/Saale.

Όντας πιθανώς αστρονομικό όργανο, καθώς και αντικείμενο με θρησκευτική σημασία, ο δίσκος είναι αρκετά όμορφος· η μπλε-πράσινη πατίνα που τον καλύπτει μπορεί να δημιουργήθηκε εσκεμμένα κατά την κατασκευή του (Meller, 2002). Αν είναι αυθεντικό, το εύρημα επιβεβαιώνει ότι οι αστρονομικές γνώσεις και δεξιότητες των ανθρώπων της ευρωπαϊκής εποχής του χαλκού περιελάμβαναν τακτικές παρατηρήσεις του ετήσιου κύκλου του ήλιου, και τη γνώση της γωνιακής διαφοράς μεταξύ των σημείων που ανατέλλει και δύει κατά το χειμερινό και θερινό ηλιοστάσιο. Αν και το Στόουνχετζ και τα νεολιθικά "κυκλικά αστεροσκοπεία" -όπως ο κύκλος του Γκόσεκ από τα 5000 π.Χ.- χρησίμευαν για να παρατηρούνται τα ηλιοστάσια, ο δίσκος είναι το παλιότερο γνωστό "φορητό" αντικείμενο για τέτοιες παρατηρήσεις.

Μια άλλη άποψη είναι ότι ο δίσκος μπορεί να συνδέεται με το ηλιακό ημερολόγιο που ανασύστησε ο Αλεξάντερ Τομ (Alexander Thom) μελετώντας όρθιους μεγαλίθους στη Βρετανία (Thom 1967). Ο MacKie (2006), κατά την εργασία του Wolfhard Schlosser (2002), υποστήριξε ότι πολλά χαρακτηριστικά του δίσκου επιβεβαιώνουν αυτή την εκδοχή. Το πρώτο στοιχείο είναι ότι ο λόφος Μίττελμπεργκ -όπου υποστηρίζεται ότι ήταν θαμμένος ο δίσκος- βρίσκεται σε τέτοια θέση ώστε όταν ο ήλιος δύει σε δυο κορυφές που βρίσκονται στα βορειοδυτικά, σημειώνονται ακριβώς το μέσο του καλοκαιριού και η Πρωτομαγιά (και έτσι και η Κελτική γιορτή του θερισμού της 2ας Αυγούστου). Αυτές είναι δυο σημαντικές ημερομηνίες στο ημερολόγιο των 16 μηνών του Τομ. Το δεύτερο στοιχείο έχει να κάνει με τα δυο χρυσά τόξα στις πλευρές του δίσκου, τα οποία έχουν άνοιγμα περίπου 82 μοιρών· αυτή είναι η γωνιακή απόσταση μεταξύ των σημείων που δύει ο ήλιος στο μέσο του χειμώνα και του καλοκαιριού στο γεωγραφικό πλάτος του Μίττελμπεργκ. Αυτό υπονοεί την ενδελεχή γνώση του ετήσιου κύκλου του ήλιου από τον κατασκευαστή του δίσκου. Το τρίτο στοιχείο είναι τα 32 "άστρα" πάνω στο δίσκο. Αν και ο Τομ βρήκε αποδείξεις για δεκαέξι υποδιαιρέσεις στο ηλιακό έτος (21 ή 22 ημερών) στους όρθιους λίθους, υπάρχουν ενδείξεις για την περαιτέρω υποδιαίρεση του έτους σε 32 μέρη 10 ή 11 ημερών.

Η πιο ακριβής χρονολόγηση του δίσκου εξαρτήθηκε από αυτή των σπαθιών της Εποχής του Χαλκού που πωλούνταν μαζί με το δίσκο και υποστηρίζεται ότι προήλθαν από την ίδια τοποθεσία. Βάσει της τυπολογίας τους, τα τέχνεργα αυτά τοποθετούνται στα μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. (πολιτισμός Ουνέτισε). Η χρονολόγηση άνθρακα μιας σκλήθρας ξύλου σημύδας που βρέθηκε πάνω στα σπαθιά, και έδωσε χρονολογία 1600-1560 π.Χ., επιβεβαίωσε αυτή την εκτίμηση. Αυτή η χρονολογία αφορά την εποχή που ο δίσκος θάφτηκε· πιθανότατα είχε κατασκευαστεί αρκετές γενιές πιο πριν.

Σύμφωνα με ανάλυση ιχνοστοιχείων με τη χρήση φθορισμού ακτίνων Χ από τον E. Pernicka του πανεπιστημίου του Φράιμπεργκ, ο χαλκός που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή προήλθε από το Μίττερμπεργκ στην Αυστρία, ενώ ο χρυσός από τα Καρπάθια. Ο χαλκός που υπάρχει στο Μπόττενντορφ, κοντά στο Μίττελμπεργκ, δεν χρησιμοποιήθηκε. Λίγα όμως χαλκά αντικείμενα έχουν βρεθεί κοντά στον τόπο που εξορύχτηκε το υλικό κατασκευής τους.